Bestaat toeval in de noösfeer?

Ik heb zopas Het Verloren Symbool van [[Dan Brown]] gelezen. Daarin speelt Katherine Solomon een belangrijke rol als wetenschapper in de noëtische wetenschappen. Toeval bestaat niet en toen ik in de laatste Inside op zoek ging naar onze advertentie, viel mijn oog op de column ernaast van Brice Le Blévennec. Ik citeer een stukje uit dat artikel.

In het begin van de 20ste eeuw ontwikkelt de Franse filosoof en onderzoeker [[Pierre Teilhard de Chardin]] (1881-1955) het concept van de noösfeer, dat bedacht was voor [[Vladimir Vernadski]]. Wikipedia omschrijft de noösfeer als de “voorstelling van een tamelijk dunne laag die de Aarde omgeeft en die zowel al het bewustzijn van de mensheid zou materialiseren als al het vermogen van de mensenheid tot denken”. Teilhard de Chardin voorspelt de komst van een ééngemaakte planeet, waar de ideeën vrij circuleren onder een mensheid die zich bewust geworden is van zichzelf. Volgens deze auteur zou de komst van een planetaire intelligentie niet het gevolg zijn van een spirituele of mystieke verheffing, maar wel van rationaliteit: de versmelting van intellectuele activiteiten zou leiden tot een betere efficiëntie die de meeste mensen tegoed zou komen. (…) De sciencefictionschrijver [[Philip K. Dick]] heeft op zijn beurt het idee van de noösfeer overgenomen en gaat nog een stap verder. Volgens Dick zijn wij constant in onze slaap in contact met de noösfeer.

Stof genoeg voor mij om wat dingen op te zoeken over die noösfeer. Veel Nederlandstalige informatie vind je er niet over. Uit de Engelstalige bronnen heb ik wel wat kunnen meepikken, wat mij toch heeft doen fronsen. Niet het ongeloofwaardig fronsen, maar eerder het fronsen dat er een grond van waarheid in deze ideeën zitten. Wie is er bijvoorbeeld al niet gaan slapen met muizenissen in zijn hoofd over een schijnbaar onoplosbaar probleem en ’s morgens wakker geworden met de oplossing in zijn hoofd? Ik in ieder geval wel. Meer zelfs, soms als ik er niet aan uit geraak, ga ik bewust op bed liggen en doe ik een hazeslaapje. Het lukt niet altijd, maar vaak helpt het me nadien het moeilijke probleem schijnbaar moeiteloos op te lossen. Ik dacht vaak dat het effe rusten een soort van reset van mijn hersenen was, maar wie weet communiceer ik op zo’n moment wel met de noösfeer, waar mijn probleemstelling zich verspreid als een zoekrobot op het internet en terugkomt met een idee. Ver gezocht? Ik heb eens wat zitten doordenken op dit idee. Van waar komt de idee van reïncarnatie? Ik heb daar al talloze ideeën over gelezen. Zelfs dat het resten van herinneringen zijn die door DNA en ander erfelijk materiaal worden doorgegeven. Per slot van rekening vormen onze hersenen zich net als alle weefsel op basis van onze genen. Maar moest dat de verklaring zijn, dan zouden we altijd maar herinneringen meedragen tot de geboorte van de volgende telg. En hypnose heeft al veel meer dan dat aan het licht gebracht. Stel nu eens dat onze “ziel” effectief in contact staat met de noösfeer? Wie weet blijven daar niet hele autobiografieën rondzwerven en ben je voor de ene meer vatbaar dan voor de andere en zorgt de enorme focus (het verheffen van ons bewustzijn) van de hypnose ons tot een antenne die contact maakt met de noösfeer en ons zo de mogelijkheid geeft die biografieën te raadplegen… Misschien kan je deja vu’s ook op een gelijkaardige manier verklaren. Niet iets wat je zelf al hebt meegemaakt, maar een ervaring die je onbewust hebt geplukt uit de noösfeer die zo hard lijkt op wat je net meemaakt, dat de stevige banden er voor zorgen dat de onbewust binnengesijpelde informatie uit de noösfeer je bewustzijn binnenwandelt? Te gek voor woorden? Waarom wordt dan algemeen aangenomen dat slaap nodig is om verworven kennis vast te leggen? Is slapen een manier waarop je de kennis in je databank opslaat die zich dan backupt naar de noösfeer? Van baby’s is het algemeen geweten dat ze enorm veel vaardigheden opdoen tijdens hun slaap en zeker als ze echt klein zijn. Heb je er dan al bij stilgestaan dat bij baby’s de [[fontanel]] gedurende 12 tot 18 maanden blijft openstaan en misschien zo wel veel makkelijker contact met de noösfeer toelaat om elementaire informatie op te pikken, nodig om aan het leven te beginnen? We leren onze kinderen enorm veel op school, maar verbazingwekkend veel dingen leren ze van zichzelf. We leren onze kinderen fietsen, maar zijn we actief bezig om ze te leren kruipen, lopen, enz… Dat lijken ze echt wel allemaal zelf op te pikken. Kortom, er is iets. Misschien is het wel de noösfeer. Of is het gewoon [[God]]?